Menü ne değildir...

Şimdi madem her şey zıddıyla var olabiliyor. O zaman “bir şey nedir sorusuna” “bu şey ne değildir” diyerek bakmak yerinde. İşte son soru “menü nedir?”. Cevaplar yemek-içecek listesidir. Kocaman bir acaba? İkinci cevap: işletmenin aynasıdır. Nasıl bir ayna bu iç bükey, dış bükey, simli ya da simsiz? Üçüncü cevap: işletmenin maliyetlerini belirler. Ha ha ha, pardon. Hala menüyü böyle gören varsa ben de diyorum ki bunlar menü ne değildir sorusunun cevapları.

Ya siz bir başkasına hiç aşık oldunuz mu? Aşka sen mi gittin? Eğer öyleyse sonuç vahim. Körlüğün tadında göremediklerini aşk sevgiye, sevgide sıradanlığa döndüğünde anlarsın. Aşk sana gelmeli.  Onun özelliklerini mi gördünüz gerçekten yoksa görmeyi umduğunuz özellikleri mi aradınız?  Nefes alsın yeter bir kriter değil, uyarayım:)

Keşke bu meslek dalında olanlar menünün müşterinin kendini görmekten mutlu olacağı bir ayna olabileceğini bir kavrasa. Ama her aynaya bakmıyor, ya da her aynada mutlu olamıyor insanoğlu. Arkası dolu olacak. Menünün sosyalleşmenin bir aracı olduğunu görse. Menünün duygu yönetiminde tatlarla nasıl dans ettiğini, ekşi, tatlı, tuzlu acı ve umaninin yelken dolduran bir rüzgar olabileceğini kavrasa. Mesafe olarak müşteriye en fazla ne kadar yaklaşabileceğini bir düşünse.  Ve menü sayesinde müşterinin mahrem alanına girebildiğinin farkına bir varsa. Menünün bir hikaye olduğunu ve müşterinin insan olduğunu unutmasa. Hikaye anlatsa, "babaannemin elleriyle yaptığı çöreklerin mis kokusu dese". Boş boş başkasını kopyalamasa. Gizem yaratsa...Hayal kurdursa... Yemek yemenin fizyolojik bir iş olmadığını, kimyasal ve psikolojik bir deneyim olduğunu kavrasa. Soruları şöyle sıralasa:

yiyecekler fizyoloji için?
yiyecekler güven hissi için?
yiyecekler ait olma ihtiyacı için?
yiyecekler aranan saygı ihtiyacı için?
yiyecekler kişinin kendini aşması için?
yiyecekler estetik için...

Satmak olmadığını,tutkuyla  bağ kurmak olduğunu anlasa varya. İşte o zaman bu topraklardan marka fışkırır.