Na standart...

Neye karşıyım dediğimde karşıma hep standart geliyor. Karşı olmanın standartı olur mu? Karşıyım sadece. Neye mi? Yaşamın bizim bildiğimiz türden organize olduğu savına. Hayat organize ama farklı bir türde. Demem o ki, haftalık ders planlarını hazırlamak. Sonra öğrencilerinle paylaşmak. Hani baştan standart bir yol haritası vermek. Ancak kimi yüzmeyle, kimi yürümeyle, kimi ise belki de uçarak yakınlaşacak varış noktasına. Yok illa herkes sürünmeli!!! Şartla ve beyinleri sınırla. De ki şunları bunları okuyacaksınız. Sınır çiz, 15 makale okuma ver. Eeeee? Ferman tekniği. Fermanı ver ve aynısını geri iste. Oysa ne güzel olurdu. Serbest bırakılsaydık. O an doğal ortaya çıkan tartışmanın izini ve tadını sürseydik. O tartışmayı 14. haftada yapacağız diye beklemeseydik. Hazır olduğu o anda alınsaydı ve 11., 12. vb hafta gibi yapay alma anları, ilüzyon öğrenme seansları yaratmasaydık. Hocam bu hafta neyi işliyceğiz sorusuna keşke o andaki sınıfın kimyası, gündemin bombası, bir oturuşun eğriliği, ya da güneşle dalga geçen bulut karar verseydi de doğadan ve doğada olanlardan bu derece kopmasaydık. Politik parti manifestosu gibi mübarek. Şaşalı görünsün manifeston. Ama sonrası..?