Kendisi gibi olmak bile zorken, neden başkası gibi olmaya çalışmak... Hani 40 kere söylersen olur misali. Ama olmuyor. Eziklik duygusunun ortaya koyduğu bir yara ve topumun atlatamadığı sosyolojik bir travma bu. Bir türlü oturamayan karakter. Bir tür marjinal adam sendromu. Mevcut ve süregelen vaziyetinden memnun olamama durumu, müzmin memnuniyetsizlik. Gerçek benliği bulamama sorunu ve sonu ciddi psikolojik rahatsızlık. Kendini tepelerde sanan kişilik çevresinin kendiyle dalga geçtiğinden bile bi'haber.
Vatandaş, bilmiyor musun şurup içerek görünmez adam olunmuyor!
Kendini üstün bilmekten, yani kibirden kaynaklan bir durum bu. Kibir her iyiliğe engel. İnsanın sürekli kendini haklı göstermesi, başkalarının kalbini kırması, gönlünü incitecek söz sarf etmesi bu kötü huyun en belirgin işaretidir.
Olaylar karşısında en iyi tavrı takınmaya çalışmak, hatta zaman zaman daha az çekici gerçekleri
gözardı etme eğilimi gösterme, bu sebeple insanlarda güven kaybı yaratma bir kişilik problemidir, insanı raydan çıkarır.
Bilgileri ile gösteriş yapma; detaylara çok fazla önem verme, uzmanlık alanlarında gereksiz laf kalabalığı yapma; her şeyi bildiğini zannetme diğer raydan çıkarıcıdır.
Diğer insanların kendi ilerlemesini yavaşlattığını ve hedeflerine ulaşmada ayak bağı olduğunu düşünme; örnek olarak yönetmeyi tercih ettiği için astlarının gelişimlerini ihmal etmenin adı bireysel katılımcı sendromudur.
“Gerçek sevgi gösterme” ya da “dobra konuşma” bahanesi ile, bazen yardım etmeye çalışma gayretiyle bazen de kendini eğlendirmek için çevresindekileri sözel olarak taciz etmenin adı zorbalıktır.
Hareketsizlik yolu ile kendi istediğini yaptırma; dolaylı olarak diğerlerini cezalandırma ya da kendi görüşünü ispatlamaya çalışma; alaycı söz ya da “espri” ile rahatsız edici yorumlarda bulunmanın adı pasif-agresifliktir.
Başkalarının başarılarına karşı düşmanca tavır sergileme ya da önemsiz gibi göstermeye çalışma; kendi özel yetkinliklerinden dolayı takdir edilmediğini ve diğerlerinin tüm krediyi ve şansı topladığını düşünme bir alınganlıktır.
Başkaların onu sevmesine duyduğu ihtiyaç yüzünden kaygı hissetme, başkalarına benzemeye çalışma, kendini kurban etme, samimiyetsiz davranmanın adı yoldan çıkmadır.
Kendini bir yere getiren ama sonra her gün geldiği yere onun sayesinde geldiğini, dolayısıyla "yetersizliğini" hatırlatan insanı istemez artık yanında bu insan. Ve başlar "etik", aslında "yitik" edebiyatına.
Unutma
Görünmek kolay,
Olmak ise zordur.
Emek ister, zaman ister, sabır ister.
Dene bakalım bir kere
Erdemin varsa eğer...
