Öne Çıkan Yayın

Çocuklarıma öğütler...

Karşısındakinde gördüğün suç, sendeki suçun cinsindendir. Önce o huyu kendi tabiatından atman gerek. Sendeki çirkin huy, sana onda göründü. ...

15 Şubat 2014 Cumartesi

O kadar benzerken farklı olduğuna inanmak

Farklı olmak için uğraşır durur çoğu zaman. Ancak gerçekten anlatıldığı kadar fark var mı? Farklılığı görmeye çalışmak benzerliği küçümsemek midir?

Toplumların farkları vardır fakat insan her yerde insan, tatlısı acısına, sevgisi nefretine karışmış ham bir meyve gibi.

Uyum, denge ister insan. Her toplumda. Yeni bir yere taşınan insan o yere uyum sağlamaya çalışır. Hangi toplumda yeni habitata adaptasyon yok ki. O zaman orada bir benzerlik. Türkü, Amerikalısı, İngiliz, Japon'u aynı davranışı sergilerken fark nerede? Fark belki sürede ya da adaptasyona yardım edecek enstrümanların seçiminde. Çıkıveriyor karşımıza "denge". Hangi insan dengesinin bozulmasını ister ki!. Her yenilik sonucunda tekrar bir dengeye gelme çabası.

Dönüşmek ister insan. Her toplumda.  Fakirden zengine. Hastalıktan sağlığa. Çirkinden güzele. Bebekten anneye. Acizlikten muktedirliğe. Bu dönüşüm bazen tersten de olabilir. Neden filmlerin başlangıçları ve sonları hep farklı olur. Dönüşüverir ezilmiş çocuk bir işadamına, gazeteci ise süpermene.

Seyahat etmek ister insan. Her toplumda.  Kimileri için gezmek bir seyahat, kimileri için ise öğrenmek bir seyahat.

Bağlanmak ister insan. Her toplumda. Bağ kurmadan yaşayabilen toplum var mıdır bilemem ama. Farklı olduğu söylenen tüm toplumlarda diğerleriyle bağ kurmak, bu bağdan bir ağ oluşturmak yaygın. Kimi zaman bağ bir arkadaş, dost, kimi zaman aile, akraba, kimi zaman ise sevgili, eş. Hep bir bağ var  ve bağı güçlü olan güçlü kalıyor.

Bir mekan ister insan. Her toplumda. An rahmi de bir mekan mezar da.Açıkta değil evde yaşamak ya da sınırlarını görebildiğin bir mekanda bulunmak değişmez bir davranış gibi. Ormanda dahi başını içine sokabileceği bir kulübe bir magara. Neyse ne ama bir mekan.

Kaynaksız yaşayamaz insan. Her toplumda. Sermaye arar. Bazen kendisi, bazen başkası, bazen parasıdır sermaye. Ama kaynaksız olamaz insan.

Kontrol etmek ister insan. Her toplumda. Kendini, diğerlerini, nesneleri. Aramadan, dokunmadan bulunmaz anahtar.

Dikkat edin. Küfürler, deyimler bile aynı. O zaman bu kadar farklı olduğumuz iddiası neden?


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder