Kullanmadığın güç, güç değildir, hiç de senin değildir...

Bir arkadaşımın tavsiyesiyle okuduğum şu anlatı yaşama bakışımızı durup, düşündürecek nitelikte. Paylaşmak isterim, özellikle öğrencilerimle.

Bu hikaye Hintli bir ahşap usta ile çırağı arasında geçer. Usta, çırağına meslek kazandırırken hayat hakkında da önemli şeyler öğretir.

Çırak ustalaşınca kendi iş yerini açar. Yakın tanıdığı, oğlunu çırak olarak almasını ister. Çırak işe alınır. Yalnız sürekli yakınmaları ustasını yorar. Tahta getirirken eline kıymık batar sızlanır. Müşteriye gider gelir sıcaktan, müşterinin davranışlarından yakınır.

Bir gün ustası tuz almaya gönderir. Çırak, tuzla gelince bir bardak su getirmesini ister ustası. Tuzu su dolu bardağa boşaltmasını ve içmesini söyler. Tuzlu suyu içen çırak tükürür ve öfkeyle ustasına bakar. 'Nasıldı tadı? ' diye sorar usta. Çırak çok acı olduğunu söyler.

Usta, 'şimdi kalan tuzla birlikte göle gidiyoruz' der. Birlikte göle geldiklerinde, tuzu göle dökmesini söyler. Çırak tuzu göle döker. Usta şimdi 'gölden su' iç der. Çırak gölün suyunu içer.

Suyun tadını soran ustaya çırak 'çok güzel, tatlı' diye yanıt verir.Tuzun tadını hissetmediğini de söyler.

Usta çırağı karşısına oturtup anlatır: ' Hayattaki bütün olumsuzluklar işte bir avuç tuz gibidir. Eğer sen küçük bir bardak su gibiysen tuzun bütün acısını hissettiğin gibi, hayatın olumsuzluklarından öyle etkilenir acısını duyarsın.

Eğer sen kişiliğinle ve gönlünle önümüzdeki göl gibiysen, hayatta karşılaşacağın bütün olumsuzluklardan tuzlu gölün suyunun seni etkilediği gibi etkilenirsin. Bir bardak tuzlu suda tattığın acıyı vermez sana.

Seçim senin: Ya bardak olacaksın ya da göl...

Yani aslolan bakış açımız.  İyi niyet, sabır karşımıza çıkacak güçlüklerin ufalanmasına yol açar.

Güç sende...Hani bir reklam vardı. Kullanmadığın güç güç değildir.