İyiki varsın, yaşatırsın

Karadır gözleri, gece gibi, zindan gibi zifiri
Söylerken yalanı, oynar elleri, tikleri.
Anlamadım sanma, üç kuşa bir taş yetmez
Ismarlama gözyaşları, bıraktığın izleri silmez!

Üç can aldın, üç can, yaşattın cehennemi.
Sandın mı ki bugünlerin, hiç bitmeyeceğini!
Adam, olamadın, erkek kalamadın,
Dost bırakmadın, yoksa böyle yaşayacağını mı sandın?

Yaydın, yaydın da ne oldu? Dedikodu, fitne, fesat hepsi bu muydu?
Devranın dün son buldu, yaktın kendini, göremedin.
Esaret zindanda değil, fikirde olur
Aptalın teki kendine dengi elbette bulur.

Çık er meydanına, saklanmadan gizlenmeden
Görelim ne kadar çıplak aslında şu beden.
Aklın “seyyah” gibi gezerken,
Feryatlar birbirine karışırken, neredeydin, ne yiyordun sen?

Uzaklara gittin, gelmem diye
Hiç aklına gelmez mi, ölürüm diye?

Hayat senin de tersini gösterecek kadar uzunken.
Bilemedin kıymetini.
Kan izini silersin de, ya “hak” izini?
Çamuru atarsan, kirletmez misin ellerini?

Bir gün olacak, biliyorum
Gelene ağam, gidene paşam demiyorum.
Hoş bir seda olmak için
Yalansız yaşıyorum...